Natuurlijk is het helemaal niet makkelijk om een hondje uit Nicaragua naar Nederland te halen. Nicaragua heeft de stempel ‘hoog risico’ als het gaat om rabiës en gelukkig doet Nederland er alles aan om deze ziekte buiten te houden. Hierdoor is het wel een heel moeilijk, lang en duur traject om Mowgli eventueel naar Nederland te halen. Ik was al helemaal verliefd op Mowgli en tot alles in staat! Dus eenmaal terug in Nederland ben ik cowdfunding acties gestart om de kosten te kunnen vergoeden. Gelukkig heb ik heel veel lieve mensen om mij heen die mij hebben geholpen. Met behulp van de crowdfunding acties heb ik ongeveer de helft van de totale kosten bij elkaar kunnen sparen. Hoe gaaf is dat?! Ging het dan echt gebeuren? Kon ik Mowgli naar Nederland halen?

Slapeloze nachten

Geld is niet de enige zorg. Vanuit Nederland moest ik ervoor zorgen dat hij alle verplichte inentingen zou krijgen en dat er een bloedonderzoek werd uitgevoerd waarin wordt getest of er genoeg antistoffen tegen rabiës zijn aangemaakt. Dit bloedonderzoek mocht niet in Nicaragua zelf worden uitgevoerd. Hierom moest ik een dierenarts vinden die het bloed kon afnemen en naar een goedgekeurd laboratorium in Amerika kon sturen. Daarnaast moesten alle benodigde documenten voor de Nederlandse douane aanwezig zijn en moest hij natuurlijk tot hij naar Nederland mocht komen een huisje hebben in Nicaragua. Als dat nog niet genoeg geregel was moest iemand hem ook naar het vliegveld kunnen brengen. Zonder Spaans te spreken is dit vrijwel onmogelijk. In Nicaragua wordt slecht Engels gesproken en om dit allemaal mogelijk te maken was ik heel veel in contact met instanties en personen in Nicaragua. Gelukkig was er in Nederland iemand die mij wilde helpen met het vertalen van e-mails en documenten. Na heel veel slapeloze nachten, mislukte pogingen om aan de juiste documenten te komen en een hele hoop andere tegenslagen leek het toch te lukken. Mowlgi zou in maart 2018 naar Nederland komen.

Ging het dan echt gebeuren?

Midden in de nacht (Nederlandse tijd) zou Elisa, de heldin die mij vanuit Nicaragua enorm veel heeft geholpen en voor Mowgli heeft gezorgd, Mowgli naar het vliegveld brengen. Helaas kreeg ik minder goed nieuws…. Op de locatie waar hij gebracht moest worden was niemand aanwezig en het vliegtuig zou al over een paar uur vertrekken. Na meer dan een uur te hebben gewacht kwam er toch een medeweder van de luchtvaartmaatschappij. Hoe blij wij op dat moment waren zo verdrietig en boos waren wij 5 minuten later. De betreffende meneer had zelf besloten dat Mowgli niet mee zou mogen met de vlucht. Waarom? Geen idee… waarschijnlijk omdat hij daar even geen zin in had. Daar zat ik dan… midden in de nacht met een huilende Elisa aan de telefoon, want Mowgli mocht echt niet meer mee. Teleurgesteld en boos kon ik vanuit Nederland op dat moment helemaal niets. We hadden veel geld betaald voor het ticket dus de volgende dag ben ik heel veel gaan bellen en mailen naar de luchtvaartmaatschappij en heb ik alle social media kanalen gebruikt om Mowgli zo snel mogelijk op een vlucht naar Nederland te krijgen. De betreffende luchtvaartmaatschappij was die week toevallig een aantal keer in het negatief nieuws geweest vanwege ongevallen bij de transport van dieren. Dit zorgde ervoor dat ik vrij snel reactie kreeg via social media. Al snel was ik in contact met een manager die een wonder voor mij heeft verricht. Nog dezelfde dag zat Mowgli in het vliegtuig!

Nog heel even in spanning..

Toen werd het nog voor de laatste keer heel spannend. Gaat het goed met Mowgli? Keurt de Nederlandse douane de import van Mowgli goed? Zijn alle documenten aanwezig? Zijn alle documenten helemaal compleet? Toen kwam op 23 maart het verlossende berichtje… alles was goed gegaan met Mowgli en alle documenten waren goedgekeurd. We konden hem eindelijk komen halen!

Nieuw leven

Natuurlijk moest ik er dan ook voor zorgen dat Mowgli in Nederland een goed huisje zou krijgen. Mijn zus Sharon en haar man Melvin vertelde al vrij snel nadat ik hem had gevonden dat zij hem heel graag wilden adopteren. Hoe geweldig is dat… een beter huisje kon ik voor hem niet bedenken. Samen met Sharon en Melvin ben ik die dag ook naar Schiphol gegaan op Mowgli op te halen. Toen we daar aankwamen merkten we al snel dat Mowgli het allemaal een beetje gek en heel erg spannend vond. Hij wist natuurlijk niet wat hem nog te wachten stond. Gelukkig kon hij nu met Sharon en Melvin mee naar zijn forever home! Bij een nieuw leven hoort een nieuwe naam… Vandaag luistert hij naar de naam Mylo en is hij een heel vrolijk en tevreden hondje. De slechte omstandigheden waarin hij de eerste en belangrijkste maanden heeft geleefd hebben helaas wel gevolgen gehad. Zo heeft hij een ernstige vorm van HD en vindt hij mensen en andere honden vaak een beetje eng. Gelukkig wordt er heel goed voor hem gezorgd en krijgt hij heel veel liefde! Eindelijk kan Mylo genieten van spelen in het park en knuffelen met zijn lieve baasjes!

Ik hoop ik jullie met dit verhaal heb kunnen inspireren en dat jullie in een soortgelijke situatie aan het verhaal van Mylo denken. Dat wat voor mij op een aantal moment onmogelijk leek, is echt mogelijk! Het is zeker niet makkelijk en we hebben veel slapeloze nachten gehad en tranen gelaten, maar gelukkig is het allemaal niet voor niets geweest. Wil je weten hoe het nu met Mylo gaat? Volg hem dan op instagram: https://www.instagram.com/mylotherascal/?hl=nl

Heb je nog vragen over het verhaal van Mylo? Of zit jij in een zelfde soort situatie en heb je wat tips nodig? Stuur mij dan een mailtje zodat ik al jouw vragen kan beantwoorden!