In 2017 heb ik samen met mijn vriend vijf weken door Nicaragua gereisd. Buiten dat dit een geweldig land is en ik iedereen zou aanraden dit land te bezoeken, ben ik daar een bijzonder avontuur aangegaan. Zonder Spaans te spreken, wat wel echt een gemis is tijdens een reis door Nicaragua, heb ik er alles aangedaan het leven van kleine Mowgli te redden.

Mowgli

Mowgli was een pup van nog geen twee maanden oud toen wij hem in Nicaragua vonden. Onderweg naar Surfing Turle Lodge, een super leuk hostel aan de kust, kwamen wij lieve Mowgli tegen. Hij woonde aan het strand bij een oude en hele arme man die niet voor hem kon zorgen. Hij had geïnfecteerde brandwonden over zijn hele lichaam, een heel dik buikje vol met parasieten en hij was uitgehongerd. Op dat moment probeerde hij met ons mee te lopen maar dit lukte hem al niet meer….

Omdat ik zelf geen Spaans spreek ben ik eerst naar het hotel gegaan waar wij naartoe onderweg waren. De manager van het hotel was erg behulpzaam en ging met mij mee om met zijn eigenaar te praten. Na een kort gesprek gaf hij mij toestemming om Mowgli voor 20$ mee te nemen. In het hotel heb ik zijn wonden schoongemaakt en zo veel mogelijk teken van hem afgehaald. Voor mijn gevoel waren dit er wel honderden. Maar… natuurlijk genoot hij eerst van iets lekkers te eten en te drinken!

Help!

Ik heb de volgende dag heel lang op internet gezocht naar organisaties in Nicaragua die onder andere straathonden helpen. Na uren zoeken ben ik in contact gekomen met een vrouw in de dichtstbijzijnde grote stad die mij kon helpen. Dezelfde dag hebben wij Mowgli samen naar de dierenarts gebracht. Helaas vertelde de dierenarts ons dat hij er heel erg slecht aan toe was en dat zij niet zeker wist of Mowgli het wel ging overleven. Voor een pup van zijn leeftijd had hij erg gevaarlijke verwondingen. Gelukkig kon Mowgli daar overnachten zodat hij goed in de gaten kon worden gehouden.

Dit gaf mij de tijd om een organisatie te vinden in de hoofdstad die tijdelijk voor hem kon zorgen. Het was namelijk niet mogelijk om hem meteen met mij mee te nemen naar Nederland omdat hij nog erg ziek en klein was. Daarnaast kost het heel veel tijd en papierwerk omdat Nicaragua een land is met een verhoogd risico op hondsdolheid. Gelukkig ben ik toen in contact gekomen met Elisa, één van de oprichtsters van ADAN Foundation. Dat is waar wij hem een aantal dagen later hebben gebracht.

Tot die tijd heb ik Mowgli kunnen verzorgen in een hotel in Leon waar ik toestemming kreeg om Mowgli een paar nachtjes bij ons te laten verblijven. Het personeel was daar gelukkig heel erg behulpzaam. Ik heb zijn verwondingen daar kunnen verzorgen tot wij hem in de hoofdstad bij ADAN Foundation konden brengen en helaas (met heel veel tranen) afscheid van hem moesten nemen. Vanaf dat moment ging het gelukkig iedere dag steeds weer een heel klein beetje beter met hem.

En nu…?

Elisa gaf al snel aan dat het vrijwel onmogelijk is om voor hem een permanent en goed huisje te vinden. Ondanks dat zij er alles aan doen alle lieve diertjes die zij helpen een goed huisje te geven, komt het vaak voor dat ze opnieuw op straat eindigen. De omstandigheden waar straathonden in Nicaragua in leven is erg slecht waardoor ik niet kon slapen van de gedachte dat lieve Mowgli, na alles wat hij al had meegemaakt, opnieuw op straat zou belanden. Om hem toch een veilige toekomst te bieden wilde ik hem heel graag naar Nederland halen.

Ik houd jullie nog even in spanning, maar heb geduld want… to be continued!

Heb je nog vragen over het verhaal van Mowgli? Of zit jij in een zelfde soort situatie en heb je wat tips nodig? Stuur mij dan een mailtje zodat ik al jouw vragen kan beantwoorden!